Antoni Ferdynand Ossendowski był najczęściej tłumaczonym polskim pisarzem po Henryku Sienkiewiczu oraz jednym z najpopularniejszych autorów dwudziestolecia międzywojennego – jego książki zostały wówczas wydane w 80 milionach egzemplarzy.
Za swój radykalny antykomunizm w okresie PRL został skazany na zapomnienie. Jego książek w komunistycznej Polsce nie drukowano i dlatego większość urodzonych w PRL Polaków nigdy nie poznała jego wyjątkowej twórczości.

Powieść „W polskiej dżungli” udowadnia, że nie trzeba dalekich zagranicznych podróży aby przeżyć niezapomniane przygody, odkryć niezwykle miejsca i spotkać dzikie zwierzęta.

Akcja powieści „W polskiej dżungli” rozgrywa się w latach międzywojennych. Czwórka młodych przyjaciół wyrusza na wakacyjną wyprawę po Polesiu, z jednej strony, aby podziwiać piękno dziewiczej przyrody, z drugiej zaś – aby przypatrywać się rozwojowi cywilizacyjnemu tego zaniedbanego niegdyś terenu. Któż mógłby przypuszczać, że Polesie okaże się krainą tajemniczą i nieokiełznaną, pełną dzikich zwierząt i bezwzględych kłusowników, zdradliwych bagien i topielisk, terenem znachorów i wodzianków – prawdziwą polską dżunglą, w której nastoletnich wędrowców czeka wiele niebezpiecznych przygód.