Drozdy nic nam nie czynią poza tym, że radują nas swoim śpiewem. Nie niszczą ogrodów, nie gnieżdżą się w szopach na kukurydzę, nie robią żadnej szkody, tylko śpiewają dla nas z głębi swoich ptasich serduszek. Dlatego właśnie grzechem jest zabić drozda.

Powieść Harper Lee jest kojarzona głównie z problemem rasizmu, jaki podejmuje w swojej treści.
Problem ten jest istotny w fabule, ale stanowi może około 1/5 całej treści książki. O jej wyjątkowości świadczy jednak co innego. „Zabić drozda” to zapis zdarzeń z życia rodziny Finchów: Atticusa oraz dwójki jego dzieci – Jema oraz Smyk (Skaut), żyjących w Maycomb w stanie Alabama w latach 30-tych XX wieku. Jeśli zatem książka ta jest jedynie zapisem przeżyć pewnej rodziny, to co w niej jest takiego wyjątkowego? Właśnie te przeżycia. I sposób w jaki zostały opowiedziane.