ŻETON TELEFONICZNY Z ROKU 1990

     Galopująca inflacja w końcu lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku zmusiła Pocztę Polską Telegraf Telefon (monopolistę obsługującego m.in. wrzutowe automaty telefoniczne) do emisji żetonów telefonicznych, które miały zastąpić szybko tracące na wartości monety. Tak więc od roku 1990 wszystkie „zielone budki” były obsługiwane przez żetony typu A, B lub C3, które można było nabywać w placówkach pocztowych oraz kioskach „RUCH”-u. Bite one były przede wszystkim przez mennicę warszawską w mosiądzu. Żetony A zastąpiły monety 20-złotowe emitowanie do roku 1988. 2 zł pod koniec 1990, kiedy to wprowadzano żetony nie nadawało się do końcówki ceny za kostkę masła, która kosztowała wtedy 1000-2000 zł. Generalnie wszystkie ceny były wtedy już zaokrąglone do 10, a w rzadkich przypadkach do 5 zł. Automaty były na 20 złotówki, a i tak nijak się to PPTiT nie opłacało. Po monety były zawijane kolejki, bo nigdzie ich w obiegu nie było, wszystko wchłonął przemysł wrzutowo-telefoniczny.