Lotnictwo ludowego Wojska Polskiego – jeden z rodzajów wojsk Wojska Polskiego w latach 1943-1990. Ludowe lotnictwo WP w II wojnie światowej. W maju 1943 roku komuniści zrzeszeni w Związku Patriotów Polskich, z pomocą rządu radzieckiego, przystąpili do organizowania 1 Polskiej Dywizji Piechoty im. T. Kościuszki. Podjęto również decyzję o utworzeniu jednostki lotniczej. Mimo że etat dywizji piechoty nie przewidywał jednostek lotniczych, postanowiono sformować eskadrę lotnictwa myśliwskiego. Formowanie 1 Samodzielnej Eskadry Lotnictwa Myśliwskiego rozpoczęto 7 lipca 1943 roku na lotnisku Grigoriewskoje. Już w sierpniu przystąpiono do przeformowania eskadry w 1 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego. Nawiązano w ten sposób do tradycji przedwojennego 1 Pułku Lotniczego W Warszawie .Wiosną 1944 roku wojska radzieckie weszły na terytorium ziem wschodnich II Rzeczypospolitej. Otworzyło to nowe źródło uzupełnień dla formujących się jednostek polskich. Z dniem 1 kwietnia 1944 roku rozpoczęto formowanie 2 Pułku Nocnych Bombowców „Kraków” oraz 103 Samodzielnej Eskadry Lotnictwa Łącznikowego. W czerwcu 1 Pułk lotnictwa Myśliwskiego „Warszawa” i 2 Pułk „Kraków” przeniesiono z lotniska Grigoriewskoje na lotnisko Gostomel. W tym czasie wysłano 600 kandydatów na przyszłych lotników do radzieckich szkół lotniczych w Jegorjewsku, Czkałowie, Bugurusłaniu, Soroczynsku, Wolsku i Greczówce. 5 czerwca, przy sztabie 1 Armii Polskiej w ZSRR, powołano oddział lotniczy. Szefem oddziału został płk pil. Józef Smaga.